การเมืองวันนี้...ในมุมมองเด็กๆ

เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน...

วันนี้ผมได้รับมอบหมายภาระสำคัญในการอัพบล๊อกครับ

การเมืองยุคหม้อข้าวหม้อแกงนี้ทำให้ผมมองอะไรๆออกเป็นหลายแง่มุมมากยิ่งขึ้น
เหตุผลสองประการที่ทำให้ผมมองโลกปัจจุบันได้ชัดเจนมากกว่าสมัยหน่อมแน๊ม

ประการแรกคงเป็นเพราะว่า ด้วยอายุที่มากขึ้นทุกๆวันของผมและเพื่อน ทำให้ผมตระหนักถึง
ความสำคัญของปัญหาการเมืองมากยิ่งขึ้น เพราะรู้สึกเมื่อก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัยแล้ว
พวกผมเลิกทะเลาะกันเรื่องของเล่น แต่ว่ามานั่ง

คำนึงถึงเรื่องปากท้องของตัวเองและครอบครัวในอนาคตเมื่อก้าวผ่านรั้วมหา'ลัย
มากขึ้น

ประการต่อมาก็อาจเป็นเพราะว่าการเมืองที่ถูกปฏิรูปครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้ทุกอย่างดูเป็นเรื่องสับสนซับซ้อน
จนข่าวทุกช่องและสิ่งแวดล้อมรอบตัวมีแต่ประเด็นทางการเมืองชวนให้ทุกคนแม้กระทั่งผมต้องคิดตาม

คำว่าการเมืองยุคหม้อข้าวหม้อแกง...โดยนัยยะของผมมีความหมายดังนี้

การเมืองปัจจุบันบอกผมว่า ทำไมผู้ใหญ่ถึงยังมาเล่นเป็นเด็กๆขายของกันแบบนี้
อาจเป็นเพราะตอนเข้าอนุบาลสอบเข้าโรงเรียนไม่ติด...ก็ต้องใช้เส้นสายจนได้เรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
จนกลายเป็นนิสัยที่ติดตัวมาจนเป็นผู้ใหญ่...เมื่อชื่อเสียง เงินทอง เข้ามามีบทบาทในชีวิตมากยิ่งขึ้น
กิเลสที่มีชื่อว่าความโลภเข้ามาครอบงำซ้ำอีก..อยากเป็นใหญ่ อยากมีบทบาทบนเวทีโลก
เวทีสำคัญที่สามารถโชว์ออฟได้อย่างเต็มที่ คงหนีไม่พ้น...เวทีการเมือง คำว่าเล่นละครเวที เล่นลิเก เล่นดนตรี
ทุกอย่างก็อยู่บนเวทีทั้งนั้น แต่เป็นการให้ความสุขแก่มวลชน

แต่เวทีการเมืองนั้น...เป็นการเล่นบนชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน
ผมจึงอยากรู้ว่าถ้าเราสามารถเล่นการเมืองได้แบบเล่นหม้อข้าวหม้อแกง ใช้ใบไม้แทนเงินภาษีของราษฎร เวลามีปัญหาก็หนีเข้าบ้าน
นอนหลับ วันรุ่งขึ้นก็ออกมาเล่นกันใหม่แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น บ้านเมืองจะอยู่ในสภาพใด...แต่ยังโชคดี...ที่บ้านเมืองมีขื่อมีแป มีกฏหมาย(ถึงแม้จะไร้บทลงโทษที่แน่นอน) เราจึงสามารถมีชีวิตรอดไปวันๆแบบนี้ได้
เราอาจสรุปไม่ได้ถึงต้นตอที่ทำให้การเมืองเป็นแบบนี้เพราะใคร เพราะเราไม่รู้ว่าใครผิด ใครถูก เราไม่รู้ว่าเบื้องหลังมีความเป็นมายังไง...แต่การทำหน้าที่คนไทยอย่างสมบูรณ์ ไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งอย่างโปร่งใส ไม่คอรัปชั่น(เป็นสิ่งที่ต้องปลูกฝังตั้งแต่ระดับครอบครัว) รับผิดชอบต่อหน้าที่ของคนไทยที่ทุกคนพูดถึงทุกวัน แต่ไม่มีใครเข้าถึงได้อย่างถ่องแท้ สิ่งที่เรียกร้องกันอยู่คือประชาธิปไตย...ที่อยู่ในมือของทุกคนแล้ว เพียงแต่เราไม่เคยเหลือบไปเห็น ถ้าทุกคนหันกลับมามองสิ่งใกล้ตัวตั้งแต่ผู้ที่(คิดว่าตัวเอง)ใหญ่โตค้ำฟ้า จนถึงคนระดับรากหญ้า...ประเทศชาติต้องสมบูรณ์แน่นอน...



ทำไมเราไม่ซื้อเสียงโดยนโยบาย
ทำไมเราไม่ขายเสียงเพื่อประเทศชาติ
ทำไมเราไม่พร้อมใจกันทำแต่สิ่งดีงาม
...เงินทองเพียงพอแล้วหรือ สำหรับขวานทองขวานไทยของเรา



หากมีเงิน แต่สิ้นชาติ ก็สิ้นชีพ
เราจงรีบ แก้ไข ตามวิธี
บนครรลอง ครองทำ ถูกวิธี
จงทำดี เพื่อพ่อ ขอพอเพียง

by...1007 198